در فصل1، مفهوم عوامل منطقي به عنوان اساس شيوه ها در هوش مصنوعي شناسايي گرديد. در اين فصل اين مفهوم راملموس تر مي سازيم. خواهيم ديد كه مفهوم عقلانيت رامي توان در بسياري از عوامل فعال در هر محيط قابل تصوي به كار گرفت. در اين كتاب، هدف ما، بهره گيري از اين مفهوم جهت توسعه مجموعه كوچكي از اصول طراحي براي ساختن عوامل موفق مي باشد سيستمهايي كه مي توان به طور معقول، هوش ناميد.
مبحث خود را با بررسي عوامل، محيطها و جفت نمودن اين دو آغاز خواهيم نمود. مشاهده اين نكته كه برخي از عوامل بهتر از بقيه عمل مي كنند، به طور طبيعي ما را به ا؟عامل منطقي رهنمون مي كند عاملي كه تا حد امكان خيلي خوب رفتار مي كند. اينك يك عامل تا چه حد به خوبي رفتار مي كند به ماهيت محيط بستگي دارد. برخي از محيطهاي دشوار تر از سايرين هستند.
ما طبقه بندي خام ونا پروده اي از محيطها را ارائه نموده ومشخص كرده ايم كه چگونه ويژگي هاي يك محيط بر طراحي عوامل مناسب براي آن محيط، تاثير مي گذارند، همچنين برخي از طرحهاي اصلي عامل (كالبدي) (ابتدايي) را كه در باقيمانده بدان تجسم مي بخشيم، توضيح خواهيم داد.